شاید دوچرخه ی بعدی شما یک سوییچ هم داشته باشد.
چرا که انبوه سازان، درحال جای گذاری باتری هایی در دوچرخه ها هستند
که راه ها را کوتاه تر و تپه ها را صاف تر خواهد نمود.
کودکان همواره با شنیدن اینکه می توانند هرنوع دوچرخه ای را داشته باشند شگفت زده
می شوند. حالا بزرگتر ها هم می توانند همچین حسی را داشته باشند.
با لایوتک همراه باشید.
این حس آنقدر قوی است که "دان دی کوستانزو" – کسی که بر بالای یک تپه در "کورونا دل مار" در کالیفرنیا زندگی می کند - را بر آن داشته است تا شرکت تولید دوچرخه ی "پدگو" را بنا کند. وی میگوید: من همیشه دوست داشتم با دوچرخه به سمت ساحل برم ولی هیچوقت برگشتنش را دوست نداشتم. دوچرخه های الکتریکی، سواری را راحت تر می کند و در حال حاضر، در سال، دوازده هزار دوچرخه می فروشد و 50 فروشگاه در اقصا نقاط جهان دارد.
دیکستانسوی 58 ساله، در حال حاضر روی بچه هایی که به دنبال تفریح اند یا می خواهند پابه پای بچه های بزرگتر راه بروند تمرکز دارد. وی اذعان می دارد که : 99 درصد مشتریان ما اگر دوچرخه ی ما را بخرند، دوچرخه ی دیگری نخواهند خرید.
اما اینطور فکر نکنید که دوچرخه های الکترونیکی فقط مخصوص نوجوانان است. دوچرخه سواران دائمی که به محل کارشان رفت وآمد دارند، به خوبی دارند از دوچرخه های الکترونیکی استقبال می کنند.
عامل خوش گذرانی
چندین عامل در پیشرفت این دوچرخه ها نقش دارند.
باتری های مدرن انرژی بیشتری را می توانند
در خود ذخیره کنند. ساکنان شهرها همواره به دنبال حمل و نقل بهترند. اتومبیل های
الکترونیکی، هم استفاده از قدرت باتری را مد کرده اند وهم نشان داده اند که این
تکنولوژی، کاملا با محیط طبیعی سازگار است.
فروش جهانی این دوچرخه ها، انتظار می رود که از 32 میلیون، به حداقل 40 میلیون تا سال 2023 افزایش یابد. این رشد بیشتر در آسیا و اروپا – یعنی کشورهایی که بیشتر از دوچرخه استفاده می کنند - نمود پیدا خواهد کرد. کلودیا واسکو– مدیری در شرکت بوش که یک تهیه کننده ی باتری بزرگ هم هست - میگوید: در آمریکا، از دوچرخه بیشتر استفاده ی ورزشی می شود تا وسیله ای برای رفتن به محل کار و انجام امور روزمره. اما احتمال تغییر این الگو هست. بازار آمریکا کم کم دارد به الگوی بازار اروپا نزدیک می شود.
چرا که نه؟ راندن یک دوچرخه ی موتور دار یک نوع تجربه ی جالب است. یورن اگنا – موسس بوتیک دوچرخه های الکتریکی در کولومبیا – می گوید: این یک ترکیب فوق العاده است. دو تکنیک در کنارهم، وسیله ای مفیدتر می شود تا اینکه هرکدام به صورت جداگانه کار کنند. دیو رودریگز – رئیس سابق بازار تور دیلان که خودش 30 دوچرخه از همین شرکت خریده است - می افزاید: دوچرخه های الکتریکی، هر تپه ای در سانفرانسیسکو را به زمین می زند. وی در ادامه میگوید: راندن این دوچرخه مثل راندن یک خودرو است؛ مناسب و جذاب برای رفتن به مدرسه .
اما واقعا تعریف ما از دوچرخه چیست؟ اصلا میشود اسم این سواری را دو چرخه سواری نامید؟
حتی برخی مدل ها، همانند این مدل توربو، قابلیت اتصال به گوشی های هوشمند را هم دارا هستند.
انتخاب های فراوان
دوچرخه های الکتریکی دو دسته اند. یکی آنهایی که به پاهای شما در رکاب زدن قدرت می دهند. یکی هم به شکل دستگیره ی محرک شبیه به افزایش دهنده ی بنزین در موتورها به شما کمک می کنند.
این باتری، در نزدیکی پدال ها یا داخل رینگ جلو کار گذاشته شده است.
بعلاوه، دوچرخه های الکتریکی اشکال مختلفی را به خود می گیرد. کامفورت کروزر 2300 دلاری، استرومر 7000 دلاری ST2 و تونی گوی 2400دلاری، همه و همه مخصوص افرادی هستند که علاقه به بالا رفتن از شیب دارند. مدل های براق و زیبای آن، مانند توربو S 6000دلاری، با وجود دارا بودن نیرویی 20 پوندی، مضاعف بر آنچه بقیه دارند، کامل اشبیه یک دوچرخه ی معمولی است. مقررات مختلفی در کشورها درمورد اینکه افراد اجازه ی راندن این چنین دوچرخه هایی را دارند یا نه وجود دارد.
این ایده که دوچرخه ها جای ماشین ها را بگیرند برای بعضی، جالب است. اما آیا اینها دوچرخه اند یا ما داریم خودمان را گول میزنیم؟
برایان ریپ ویراستار مجله ی مونتن فلایر میگوید : بیشتر دوچرخه سواران
دائمی کوهستانی، زیاد از این دوچرخه استقبال نخواهند کرد.
اصلا این دوچرخه ها لذت مسابقات رسیدن به بالای قله با دوچرخه را خراب می کنند.
کوین کوکس میگوید: اگر شما به بالای قله ی اورست بروید، آیا کسی از شما می پرسد که
چگونه یا با چه رفته ای؟ این کار تقلب باشد یا نباشد، مردم انجامش می دهند.
